Τρίτη 23 Δεκεμβρίου 2008

Η προσφορά της ποίησης και της μουσικής στην ΕΙΡΗΝΗ

«Με το φως της χαράς συμμαζωχτείτε, ανοίξετε αγκαλιές ειρηνοφόρες»
Διονύσιος Σολωμός


Η ΕΙΡΗΝΗ ήταν πάντα, είναι και θα είναι το πολυτιμότερο αγαθό του ανθρώπου. Οι πνευματικοί άνθρωποι της χώρας μας, υπερασπίστηκαν με θάρρος την ΕΙΡΗΝΗ. Πρώτος στους πρώτους, ο Αριστοφάνης (445-385 π.χ.) : «Μούσα, διώξε μακριά σου, μακριά τους πολέμους και έλα με μένα το φίλο σου, εδώ να χορέψεις».

Από τότε μέχρι και σήμερα, αμέτρητοι ποιητές, στιχουργοί και μουσικοί, σημαντική θέση έχουν δώσει στην πανανθρώπινη ΕΙΡΗΝΗ, η οποία όμως θάρθει μόνο με διαρκή και σκληρό αγώνα των λαών της γης ενάντια στον πόλεμο, το φασισμό και τον ιμπεριαλισμό. Γιατί δεν πάει άλλο. Ως πότε;

Ο Ρήγας Φεραίος (1757-1798) γράφει στο «Θούριο» του: «Ως πότε παλληκάρια να ζούμε στα στενά, μονάχοι σαν λιοντάρια, στες ράχες στα βουνά;»

Κορυφαίος ποιητής τα χρόνια της Επανάστασης του 1821, ήταν ο Ανδρέας Κάλβος (1792-1869). Γράφει στις «Ωδές» του: «Όσοι το χάλκαιον χέρι βαρύ του φόβου αισθάνονται, ζυγόν δουλείας ας έχωσι. Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία». Τις «Ωδές» μελοποίησε ο Μίκης Θεοδωράκης.

Ο μεγάλος μας ποιητής Κώστας Βάρναλης (1883-1974), ο οποίος το 1959 τιμήθηκε με το βραβείο «ΛΕΝΙΝ» για τη συμβολή του «στον Παγκόσμιο Αγώνα για την ΕΙΡΗΝΗ», μας δίνει το μήνυμα στην «Μπαλάντα του κυρ-Μέντιου» (την οποία μελοποίησε ο Λουκάς Θάνου): «Μη χτυπάς τον αδελφό σου, τον αφέντη τον κουφό σου, και στον ίδρω το δικό, γίνε συ τ’ αφεντικό. Άντε θύμα, άντε ψώνιο, άντε σύμβολο αιώνιο, αν ξυπνήσεις, μονομιάς θάρθει ανάποδα ο ντουνιάς».

Εθνική Αντίσταση, Αντάρτικο.
Ο μεγαλειώδης αγώνας του λαού μας, ενάντια στους Ιταλογερμανούς φασίστες στη διάρκεια της κατοχής, μαζί με τον πόθο και τη λαχτάρα για τη Λευτεριά της χώρας μας, δημιούργησαν τα Αντάρτικα τραγούδια, τα οποία δεν αξιοποίησαν τότε την Αντίσταση, έκαναν Αντίσταση. Ήταν όπλο και αγωνιστική πράξη. Ο λογοτέχνης και ηθοποιός Βασίλης Ρώτας (1889-1977) από τους πρώτους ΕΑΜΙΤΕΣ, γράφει τους στίχους και τη μουσική στο «Τραγούδι του ΕΑΜ»: «Χάι χαρείτε να χαρούμε κι όλοι λευτεριά να ιδούμε και να ζούμε αδελφωμένοι παν’ στη γη στην οικουμένη».

Άλλος ένα σημαντικός ποιητής μας, υπέροχος άνθρωπος και αγωνιστής που το 1953 κέρδισε το 1ο βραβείο ποίησης στο παγκόσμιο Φεστιβάλ νεολαίας στη Βαρσοβία, ο Τάσος Λειβαδίτης (1921-1977) γράφει για την ΕΙΡΗΝΗ: «Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος, δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν’ αγωνίζεσαι για την Ειρήνη και για το δίκιο. Θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα ματώσουν απ’ τις σφαίρες – μα δε θα κάνεις. ούτε βήμα πίσω».

Μάνος Λοϊζος (1937-1982), ο συνθέτης που ήταν πάντα παρών στο οδόφραγμα για τη δημοκρατία, τη λευτεριά, την κοινωνική δικαιοσύνη, την ΕΙΡΗΝΗ. Μελοποίησε έλληνες και ξένους ποιητές, όπως το Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα (1898-1936) σε μετάφραση Νίκου Γκάτσου: «Φύγε απ’ το δρόμο περιστέρι γιατί θα βγω κυνήγι κι αν αστοχήσει μου το χέρι, θαν’ η ζωή σου, τόσο λίγη».

Ο Γιάννης Ρίτσος (1909-1990), ο κατ’ εξοχήν ποιητής της Ειρήνης, είναι μεγάλη μορφή του επαναστατικού και πολιτιστικού κινήματος της χώρας μας. Το 1977 τιμήθηκε με το βραβείο «ΛΕΝΙΝ» για την ΕΙΡΗΝΗ. Ο Σπύρος Σαμοϊλης μελοποίησε το ποίημα του Ρίτσου «ΕΙΡΗΝΗ»: «Η Ειρήνη είναι ψωμί το τραπέζι του κόσμου, είναι το χαμόγελο της μάνας. Μονάχα αυτό. Τίποτ’ άλλο δεν είναι η ειρήνη… Δώστε τα χέρια αδέλφια μας, αυτό είναι ΕΙΡΗΝΗ».

Αναφέραμε ελάχιστες περιπτώσεις πνευματικών ανθρώπων (αφού είναι αδύνατο να ασχοληθούμε με όλους) που πρόσφεραν με το έργο τους στην υπόθεση της Ειρήνης. Η ΕΙΡΗΝΗ όμως μας θέλει όλους. Χρειάζεται συστράτευση όλων των λαών της γης, ενάντια στα σχέδια των πολεμοκάπηλων που θέλουν να φτιάξουν έναν κόσμο στα μέτρα τους. Είναι χρέος μας ν’ αντισταθούμε.

Εφη Καλαντζή, Μουσικός
Γραμματέας της Επιτροπής Ειρήνης Αλίμου

Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου 2008

Ο χαφιές της γειτονιάς μας

Με αφορμή την εκτέλεση του 15χρονου, ας σκεφτούμε κάποια πράγματα.
Όταν, εκτελώντας, τις διατάξεις του νέου Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων, ο Δήμος Αλίμου προχώρησε στη δημιουργία του τοπικού συμβούλιου παραβατικότητας (Τ.Σ.Π.), η τοποθέτηση του συμβούλου της Αγωνιστικής Δημοκρατικής Ενότητας Χρήστου Δουρίδα ανάφερε ανάμεσα σε άλλα : Η ίδρυση του Τ.Σ.Π. στην πραγματικότητα επισημοποιεί τη δημιουργία ενός ακόμα μηχανισμού παρακολούθησης και καταστολής της κοινωνικής δραστηριότητας, σε επίπεδο γειτονιάς. Δηλαδή ο σκόπιμα "θολός" όσο και ευρύτατα "ανοιχτός" ορισμός της έννοιας παραβατικότητα, χωράει από τις κινητοποιήσεις ενός τοπικού συλλόγου για την απομάκρυνση μιας κεραίας κινητής τηλεφωνίας μέχρι τις κινητοποιήσεις ενός συλλόγου εργαζομένων για εργασιακά και ασφαλιστικά τους ζητήματα.
Τα Τ.Σ.Π. έχουν την υποχρέωση για γνωστοποίηση στην ΕΛΑΣ "πληροφοριών και στοιχείων" που θεωρούν ότι έχουν σχέση με την "παραβατικότητα". Είναι φανερό ότι μιλάμε για χαφιέδικο μηχανισμό στο πλάι της ΕΛΑΣ.
Τα ερωτήματα είναι αμείλικτα :
Ποιός ωφελείται από ένα τέτοιο συμβούλιο;
Ποιόν θεωρούν ότι μπορούν να τρομοκρατήσουν ;
Δεν καταλαβαίνουν ότι ΕΛΑΣ, Τοπικό συμβούλιο παραβατικότητας και δημοτική αστυνομία (θα αναφερθούμε διεξοδικότερα γι' αυτήν) συνιστούν έναν τεράστιο μηχανισμό καταστολής με "απρόβλεπτα" αποτελέσματα ;
Η θέση της δημοτικής αρχής του κ. Ορφανού αλλά και των υπόλοιπων παρατάξεων του κ. Μαντζουράνη και του κ. Ανωμερίτη εννοείται ότι ήταν υπέρ της σύστασης του συμβουλίου. Ο καθένας πρέπει να βγάλει τα συμπεράσματά του...

Επιτροπή Ειρήνης Αλίμου

Ευχόμαστε στους συμπολίτες μας Χρόνια Πολλά και τους καλούμε να μας συντροφεύουν στον αγώνα μας ενάντια στους πολιτικοστρατιωτικούς μηχανισμούς για την Ειρήνη την Ανεξαρτησία, την Κοινωνική Δικαιοσύνη και την Ελευθερία των λαών.


Δεκέμβρης 2008

Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2008

Για καλόπιστους αναγνώστες

Τι έδειξε σε κάθε καλόπιστο άνθρωπο η σημερινή απεργιακή κινητοποίηση ;
Στο βαθμό που μαζικοποιούνται οι αγώνες, που εντάσσονται σε αυτούς εργατικά σωματεία με ταξικό προσανατολισμό, που οι ίδιοι οι συμμετέχοντες περιφρουρούν την κινητοποίηση και τον προσανατολισμό της κανένα "φρούτο" του συστήματος δεν μπορεί να τους σταματήσει, να τους σπιλώσει, να τους εκτρέψει εντέλει από τον αρχικό στόχο τους.
Επίσης σήμερα έγινε σαφές ότι μόνο όταν τελείωσε η πραγματικά μεγάλη απεργιακή κινητοποίηση του ΠΑΜΕ, τόλμησαν να βγουν (να τους βγάλουν ;)για να συνεχίσουν τη γνωστή προβοκατόρικη δράση τους.
Η απάντηση από δω και μπρος βρίσκεται στην περαιτέρω μαζικοποίηση των αγώνων, από όλους όσους θίγονται από την πολιτική που εφαρμόζεται από τη σημερινή και τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Το κίνημα με τη ταξική κατεύθυνση υπάρχει, η μαζικοποίησή του είναι το ζητούμενο. Ας ξεβολευτούμε από τον καναπέ μας, για να νιώσουν την οργή μας.

Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2008

Άμεση απάντηση

Το κράτος είναι όργανο στα χέρια της αστικής τάξης, επιμένουν κάποιοι αμετανόητοι. Ενίοτε το όργανο αυτό πυροβολεί και εκτελεί για να εφαρμόσει την "τάξη". Χτες έχωνε τον Γιάννη Αγιάννη 20 χρόνια στη φυλακή για ένα κομμάτι ψωμί. Σήμερα εκτελεί έναν 15χρονο γιατί θεωρεί ότι αποτελεί κίνδυνο για το καθεστώς. Το πρόβλημα δεν είναι η "απουσία" του, όπως πολλοί καλοθελητές ψέλιζαν χτες βράδυ για να μας πείσουν. Το πρόβλημα είναι ότι σε τούτη την εκμεταλλευτική κοινωνία, καπιταλισμό τον λένε πάλι κάποιοι αμετανόητοι, δεν χωράνε βελτιώσεις, φτιασιδώματα, καλλωπισμοί και τέτοιου είδους σκόπιμα παραπλανητικές προτάσεις. Ούτε φτάνει η τιμωρία των ενόχων, που οπωσδήποτε πρέπει να γίνει. Αν δεν αντιληφθούμε έγκαιρα, πριν έχουμε και άλλα θύματα, ότι το κράτος αυτό μόνο ανατρέπεται και δεν φτιασιδώνεται τότε συνεχώς θα ψάχνουμε πως ένας "πατέρας αστυνομικός" σηκώνει το όπλο του και εκτελεί έναν 15χρονο. Όσο χανόμαστε ανάμεσα στα κροκοδείλια δάκρυα των "υπευθύνων" και στις επικλίσεις για περισσότερο κράτος, τόσο θα χάνουμε το δάσος. Μία είναι η λύση. Μαζική αλλαγή των συσχετισμών και ανατροπή αυτού του ταξικού κράτους - εκτελεστή 15χρονων.
Άμεση, μαζική και περιφρουρημένη πρέπει να είναι η απάντηση στην εκτέλεση του 15χρονου Αλέξη. Σε συγκέντρωση καλεί το Κ.Κ.Ε. σήμερα στις 6:00 μ.μ. στην Ομόνοια. Πρώτη απάντηση σήμερα, δεύτερη και μαζικότερη να είναι η μεθαυριανή απεργία στις 10 του μήνα..