Τρίτη 23 Δεκεμβρίου 2008

Η προσφορά της ποίησης και της μουσικής στην ΕΙΡΗΝΗ

«Με το φως της χαράς συμμαζωχτείτε, ανοίξετε αγκαλιές ειρηνοφόρες»
Διονύσιος Σολωμός


Η ΕΙΡΗΝΗ ήταν πάντα, είναι και θα είναι το πολυτιμότερο αγαθό του ανθρώπου. Οι πνευματικοί άνθρωποι της χώρας μας, υπερασπίστηκαν με θάρρος την ΕΙΡΗΝΗ. Πρώτος στους πρώτους, ο Αριστοφάνης (445-385 π.χ.) : «Μούσα, διώξε μακριά σου, μακριά τους πολέμους και έλα με μένα το φίλο σου, εδώ να χορέψεις».

Από τότε μέχρι και σήμερα, αμέτρητοι ποιητές, στιχουργοί και μουσικοί, σημαντική θέση έχουν δώσει στην πανανθρώπινη ΕΙΡΗΝΗ, η οποία όμως θάρθει μόνο με διαρκή και σκληρό αγώνα των λαών της γης ενάντια στον πόλεμο, το φασισμό και τον ιμπεριαλισμό. Γιατί δεν πάει άλλο. Ως πότε;

Ο Ρήγας Φεραίος (1757-1798) γράφει στο «Θούριο» του: «Ως πότε παλληκάρια να ζούμε στα στενά, μονάχοι σαν λιοντάρια, στες ράχες στα βουνά;»

Κορυφαίος ποιητής τα χρόνια της Επανάστασης του 1821, ήταν ο Ανδρέας Κάλβος (1792-1869). Γράφει στις «Ωδές» του: «Όσοι το χάλκαιον χέρι βαρύ του φόβου αισθάνονται, ζυγόν δουλείας ας έχωσι. Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία». Τις «Ωδές» μελοποίησε ο Μίκης Θεοδωράκης.

Ο μεγάλος μας ποιητής Κώστας Βάρναλης (1883-1974), ο οποίος το 1959 τιμήθηκε με το βραβείο «ΛΕΝΙΝ» για τη συμβολή του «στον Παγκόσμιο Αγώνα για την ΕΙΡΗΝΗ», μας δίνει το μήνυμα στην «Μπαλάντα του κυρ-Μέντιου» (την οποία μελοποίησε ο Λουκάς Θάνου): «Μη χτυπάς τον αδελφό σου, τον αφέντη τον κουφό σου, και στον ίδρω το δικό, γίνε συ τ’ αφεντικό. Άντε θύμα, άντε ψώνιο, άντε σύμβολο αιώνιο, αν ξυπνήσεις, μονομιάς θάρθει ανάποδα ο ντουνιάς».

Εθνική Αντίσταση, Αντάρτικο.
Ο μεγαλειώδης αγώνας του λαού μας, ενάντια στους Ιταλογερμανούς φασίστες στη διάρκεια της κατοχής, μαζί με τον πόθο και τη λαχτάρα για τη Λευτεριά της χώρας μας, δημιούργησαν τα Αντάρτικα τραγούδια, τα οποία δεν αξιοποίησαν τότε την Αντίσταση, έκαναν Αντίσταση. Ήταν όπλο και αγωνιστική πράξη. Ο λογοτέχνης και ηθοποιός Βασίλης Ρώτας (1889-1977) από τους πρώτους ΕΑΜΙΤΕΣ, γράφει τους στίχους και τη μουσική στο «Τραγούδι του ΕΑΜ»: «Χάι χαρείτε να χαρούμε κι όλοι λευτεριά να ιδούμε και να ζούμε αδελφωμένοι παν’ στη γη στην οικουμένη».

Άλλος ένα σημαντικός ποιητής μας, υπέροχος άνθρωπος και αγωνιστής που το 1953 κέρδισε το 1ο βραβείο ποίησης στο παγκόσμιο Φεστιβάλ νεολαίας στη Βαρσοβία, ο Τάσος Λειβαδίτης (1921-1977) γράφει για την ΕΙΡΗΝΗ: «Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος, δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν’ αγωνίζεσαι για την Ειρήνη και για το δίκιο. Θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα ματώσουν απ’ τις σφαίρες – μα δε θα κάνεις. ούτε βήμα πίσω».

Μάνος Λοϊζος (1937-1982), ο συνθέτης που ήταν πάντα παρών στο οδόφραγμα για τη δημοκρατία, τη λευτεριά, την κοινωνική δικαιοσύνη, την ΕΙΡΗΝΗ. Μελοποίησε έλληνες και ξένους ποιητές, όπως το Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα (1898-1936) σε μετάφραση Νίκου Γκάτσου: «Φύγε απ’ το δρόμο περιστέρι γιατί θα βγω κυνήγι κι αν αστοχήσει μου το χέρι, θαν’ η ζωή σου, τόσο λίγη».

Ο Γιάννης Ρίτσος (1909-1990), ο κατ’ εξοχήν ποιητής της Ειρήνης, είναι μεγάλη μορφή του επαναστατικού και πολιτιστικού κινήματος της χώρας μας. Το 1977 τιμήθηκε με το βραβείο «ΛΕΝΙΝ» για την ΕΙΡΗΝΗ. Ο Σπύρος Σαμοϊλης μελοποίησε το ποίημα του Ρίτσου «ΕΙΡΗΝΗ»: «Η Ειρήνη είναι ψωμί το τραπέζι του κόσμου, είναι το χαμόγελο της μάνας. Μονάχα αυτό. Τίποτ’ άλλο δεν είναι η ειρήνη… Δώστε τα χέρια αδέλφια μας, αυτό είναι ΕΙΡΗΝΗ».

Αναφέραμε ελάχιστες περιπτώσεις πνευματικών ανθρώπων (αφού είναι αδύνατο να ασχοληθούμε με όλους) που πρόσφεραν με το έργο τους στην υπόθεση της Ειρήνης. Η ΕΙΡΗΝΗ όμως μας θέλει όλους. Χρειάζεται συστράτευση όλων των λαών της γης, ενάντια στα σχέδια των πολεμοκάπηλων που θέλουν να φτιάξουν έναν κόσμο στα μέτρα τους. Είναι χρέος μας ν’ αντισταθούμε.

Εφη Καλαντζή, Μουσικός
Γραμματέας της Επιτροπής Ειρήνης Αλίμου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου