Αντισεισμική προστασία

Με αφορμή τον πρόσφατο καταστροφικό σεισμό στην πόλη Λ’ Ακουιλα της Ιταλίας, επανέρχονται με τραγικό μάλιστα τρόπο, ζητήματα που αφορούν την αντισεισμική προστασία και θωράκιση στη χώρα μας. Λαμβανομένου υπόψη του γεγονότος ότι το 50% της σεισμικής ενέργειας της Ευρώπης εκλύεται στην Ελλάδα, και ότι από το σεισμό της Αθήνας το 1999 μέχρι σήμερα ελάχιστα μέτρα πάρθηκαν, παρ’ όλες τις επίσημες κυβερνητικές δεσμεύσεις, τα μέτρα που προτείνονται από την επιστημονική κοινότητα και μαζικές οργανώσεις αποκτούν δραματική επικαιρότητα. Ιδιαίτερα αποκαλυπτικά στοιχεία περιλαμβάνονται στο παρακάτω άρθρο της εφημερίδας ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ της 12/04/2009.
http://www2.rizospastis.gr/page.do?publDate=12/4/2009&id=10861&pageNo=29&direction=-1
Σε ότι μας αφορά θα αναφερθούμε σε μέτρα που έχουν σχέση με το δήμο Αλίμου.
Είναι γεγονός ότι σε όλες τις ερωτήσεις που έχουμε θέσει στο δημοτικό συμβούλιο για ζητήματα προσεισμικού ελέγχου τουλάχιστον των κτιρίων όπου στεγάζεται μαζικά κόσμος (σχολεία, εργοστάσια, δημόσια κτίρια κ.λ.π.) από την πλευρά της διοίκησης του Δήμου, ακούγονται καθησυχαστικά λόγια, ότι δηλαδή έχουν γίνει όλοι οι απαραίτητοι έλεγχοι και δεν υπάρχει πρόβλημα. Όμως όταν τα επίσημα στοιχεία των υπουργείων δείχνουν ότι έχει γίνει έλεγχος μόνο στο 5% των δημόσιων κτιρίων, δηλώσεις σαν τις παραπάνω, μάλλον προκαλούν σοβαρά ερωτηματικά.
Όταν η επιστημονική κοινότητα απαιτεί την εξασφάλιση περισσότερων ελεύθερων χώρων για την διαφυγή του πληθυσμού σε περίπτωση σεισμού, η απάντηση είναι ότι δεν έχουμε χρήματα για να εξασφαλίσουμε τα απαραίτητα οικόπεδα.
Σε τελική ανάλυση γίνεται προσπάθεια από την πλευρά της δημοτικής αρχής, να βγάλει από πάνω της την ευθύνη για τα απαραίτητα μέτρα αντισεισμικής θωράκισης και προστασίας, μεταθέτοντας το πρόβλημα στην κυβέρνηση.
Όμως τον κάτοικο του Αλίμου πολύ λίγο τον ενδιαφέρει αυτή η διελκυστίνδα μεταξύ Δήμου και κυβέρνησης. Το ζήτημα εξάλλου είναι εξαιρετικά σοβαρό και απαιτεί πρωτίστως πολιτική κατεύθυνση τέτοια, που να έρχεται σε ρήξη με τις επιλογές της κυβέρνησης, ότι χρώμα και αν έχει αυτή. Πρέπει να απασχολήσει επίσης τους τοπικούς συλλόγους και μαζικούς φορείς, το σύνολο των κατοίκων του δήμου μας με τα στοιχειώδη και αυτονόητα αιτήματα :
• Την ανάπτυξη της έρευνας (ποσοτικά και ποιοτικά) με τη διάθεση της χρηματοδότησης, του απαιτούμενου ανθρώπινου δυναμικού και εξοπλισμού.
• Την καταγραφή και παραπέρα έρευνα και μελέτη της σεισμικής επικινδυνότητας των διαφόρων περιοχών, τη θέσπιση ειδικών όρων μελέτης κατασκευής ή την απαγόρευση δόμησης σε αυτές.
• Το δημόσιο έλεγχο εφαρμογής των θεσπισμένων όρων και προδιαγραφών κατασκευής, της ποιότητας των υλικών κλπ. και τη θέσπιση ειδικών όρων για τους χώρους μαζικής συγκέντρωσης. Σύνταξη μελετών χωροθέτησης των μεγάλων έργων.
• Την προστασία και ανάπτυξη των ελεύθερων χώρων.
• Τον έλεγχο συνθηκών εργασίας και την ασφάλεια των εργαζομένων στη βιομηχανία.
• Τον έλεγχο των χώρων όπου φοιτά (σχολεία, φροντιστήρια), αλλά και των χώρων που διασκεδάζει η νεολαία.
• Τη συνεχή ενημέρωση του κόσμου για τη σεισμικότητα της περιοχής όπου ζει και για τον τρόπο αντιμετώπισης του φαινόμενου τόσο ατομικά όσο σε επίπεδο γειτονιάς και δήμου.
• Τον εκσυγχρονισμό, την ενίσχυση σε ανθρώπινο δυναμικό και υλικοτεχνική υποδομή του μηχανισμού επέμβασης.
Είναι φανερό ότι ακόμα και στο μεγάλο αυτό ζήτημα, η λύση βρίσκεται στα χέρια των εργαζόμενων και των μαζικών φορέων τους, καθώς, με εξαίρεση την παράταξη της Αγωνιστικής Δημοκρατικής Ενότητας, οι υπόλοιπες δημοτικές παρατάξεις, «απαξιούν» να ασχοληθούν, υποταγμένες όπως είναι στην πιστή υλοποίηση και εφαρμογή πολιτικών που ανάμεσα στα άλλα αντιλαϊκά χαρακτηριστικά τους, αρνούνται να πάρουν τα στοιχειώδη όσο και αναγκαία μέτρα αντισεισμικής θωράκισης.