Παρασκευή 29 Μαΐου 2009

Μια αποκαλυπτική συζήτηση για τα τροφεία

Μια ιδιαίτερα αποκαλυπτική συζήτηση διεξήχθη στο Δημοτικό Συμβούλιο Αλίμου στις 25/05. Το θέμα ήταν η επιβολή τροφείων στους παιδικούς σταθμούς του Δήμου για το 2009. Όπως και τις προηγούμενες χρονιές η θέση της Αγωνιστικής Δημοκρατικής Ενότητας όπως εκφράστηκε από το δημοτικό σύμβουλο της παράταξης Χρήστο Δουρίδα, ήταν η πλήρης κατάργηση των τροφείων, η πλήρης επιχορήγηση της λειτουργίας τους από τον κρατικό προϋπολογισμό, η πρόσληψη μόνιμου προσωπικού και η ανέγερση νέων παιδικών σταθμών που να καλύπτουν τις ανάγκες των λαϊκών οικογενειών του Αλίμου.
Ο Χρ. Δουρίδας ανέδειξε την πλήρη εμπορευματοποίηση των υπηρεσιών πρόνοιας από τη δημοτική αρχή, την ίδια ώρα που ο Δήμαρχος και οι σύμβουλοι της πλειοψηφίας υπερθεμάτιζαν για την κοινωνική πολιτική που ασκούν !!!
Έχει σημασία να επισημάνουμε ότι από την πλευτά της υπόλοιπης αντιπολίτευσης (?) δεν ακούστηκε κιχ για την κατάργηση των τροφείων. Αντίθετα ακούστηκαν επιχειρήματα του τύπου "πόσες οικογένειες υπάρχουν με εισόδημα 14.000 ευρώ;" και ότι "εμείς όταν διοικούσαμε δεν είχαμε τόσο μεγάλα τροφεία" . Λες και ζουν σε άλλη χώρα και οι κυβερνήσεις των κομμάτων τους είναι άμοιρες των ευθυνών και για τους μισθούς πείνας και για τις ελλείψεις σε παιδικούς σταθμούς και για το αίσχος της πολιτικής ομηρίας των συμβασιούχων στους παιδικούς σταθμούς.
Από την πλευρά της διοίκησης του Δήμου ακούστηκε ακόμα μια φορά το επιχείρημα "δεν υπάρχουν χρήματα" και κατά συνέπεια "θα πρέπει και οι δημότες να συνεισφέρουν για να λειτουργήσει ο Δήμος και οι παιδικοί σταθμοί".

Ο Χρ. Δουρίδας ανέφερε στο σημείο αυτό το ζήτημα της συμφωνίας της ΚΕΔΚΕ με την κυβέρνηση για το χάρισμα οριστικά των παρακρατημένων πόρων της τοπικής αυτοδιοίκησης, στο οποίο συμφώνησαν όλες οι παρατάξεις εκτός από αυτή που στηρίζεται από το Κ.Κ.Ε. Κατά συνέπεια οι παρατάξεις Ορφανού, Μαντζουράνη και Ανωμερίτη ενώ στην πραγματικότητα δεν ψελλίζουν ούτε κουβέντα για το δώρο της ΚΕΔΚΕ στην κυβέρνηση, έρχονται και ζητάνε από τους εργαζόμενους να πληρώσουν τα σπασμένα.
Το "κερασάκι" της συζήτησης ήρθε όταν ο Χρ. Δουρίδας ...επιβεβαίωσε το πόσο φιλολαϊκή είναι η ...τιμολογιακή πολιτική της δημοτικής αρχής όταν επισήμανε ότι με την κλίμακα εισοδήματος και τροφείων που ψήφισε η διοίκηση, η αναλογία τροφείων/εισοδήματος ήταν μεγαλύτερη στα χαμηλότερα εισοδήματα και μικρότερη στα ψηλά. Με λίγα λόγια στην οικογένεια με 14.000 ευρώ ετήσιο εισόδημα ζητάνε το 4,7% του εισοδήματός της για τροφεία, ενώ στην οικογένεια με 80.000 ευρώ ετήσιο εισόδημα το 3,4%.
Οι οικογένειες που ζουν καθημερινά με το πρόβλημα της φροντίδας του παιδιού τους, που ζουν με το καθημερινό πρόβλημα της ακρίβειας, της ανεργίας, της ανασφάλειας δεν μπορούν να ανεχτούν τέτοια επιχειρήματα, δεν μπορούν να δώσουν συχωροχάρτι σε τέτοιες πολιτικές. Άρα δεν μπορούν να συμφωνήσουν με αποφάσεις για την επιβολή τροφείων είτε είναι "λίγα" είτε είναι "πολλά".
Οφείλουν να πρωτοστατήσουν μέσα από τους μαζικούς φορείς της περιοχής (συλλόγους γονέων και κηδεμόνων, τοπικούς και εξωραϊστικούς κ.λ.π.) στον αγώνα για περισσότερους και καλύτερους παιδικούς σταθμούς, για πρόσληψη μόνιμου προσωπικού σε αυτούς και ασφαλώς για δωρεάν χρήση τους από τις λαϊκές οικογένειες.

Παρασκευή 22 Μαΐου 2009

Χαρίλαος Φλωράκης τέσσερα χρόνια μετά...

Χαρίλαος Φλωράκης

20 Ιούλη 1914 - 22 Μάη 2005
















Ο «αποχαιρετισμός» του Χαρίλαου Φλωράκη, όπως δημοσιεύτηκε στο ιστορικό φύλλο του «Ριζοσπάστη», στις 24 Μάη 2005.

«Να λείπεις - δεν είναι τίποτα να λείπεις.

Αν έχεις λείψει για ό,τι πρέπει,

θα 'σαι για πάντα μέσα σ' όλα εκείνα

που γι' αυτά έχεις λείψει,

θα 'σαι για πάντα μέσα σ' όλο τον κόσμο...»

Γιάννης Ρίτσος



«Πρόεδρε, μια - μια και ένας - ένας, η γενιά σου φεύγει. Εφυγε ήδη. Μετρημένοι είστε όσοι μένετε. Κι όμως, μετά από κάθε ξόδι, κοιτάς ίσα μπροστά και εκφράζεις την πίστη σου ότι ο σοσιαλισμός βρίσκεται στο δρόμο, ότι έρχεται! Από πού αντλείς την αισιοδοξία σου για την επιτυχία του αγώνα, αφού οι αγωνιστές - οι πολλοί αγωνιστές - βρίσκονται, πια, στο χώμα;».

*

-- «Οι ζευγάδες φεύγουν, μωρέ! Η σπορά μένει. Και φουντώνει. Και μεγαλώνει. Και καρπίζει. Και ρίχνει νέους σπόρους στη γη. Και οι κύκλοι επαναλαμβάνονται. Ετσι νόμιζε και η γενιά του 1912-1913, ότι είναι η τελευταία ηρωική γενιά. Και τι θα γίνει ο τόπος μόλις φύγει. Μα ήρθε η γενιά του '40, η νέα σπορά, και ανέβασε πιο ψηλά τη σημαία του αγώνα. Ετσι λέει κάθε γενιά - ταυτίζοντας τον εαυτό της με την ιστορία. Και λησμονά τη σπορά. Που έρχεται πολύ βαθιά από το παρελθόν και πηγαίνει πολύ βαθιά στο μέλλον. Βλέπεις, μωρέ, αυτά τα νιάτα γύρω σου, που νομίζεις πως είναι ξεστρατισμένα και συμβιβασμένα; Κούνια που σε κούναγε. Μόλις υπάρξει μια σπίθα, αυτά τα νιάτα θα γίνουν πυρκαγιά, θα γίνουν ηφαίστειο. Και θα αποδειχθούν καλύτερα από τη γενιά των πατεράδων τους και των παππούδων τους. Και θα σηκώσουν τη σημαία του αγώνα μέχρι τον ήλιο. Είναι η σπορά, σου λέω...».

*

(«ΧΑΡΙΛΑΟΣ ΦΛΩΡΑΚΗΣ - Ο Λαϊκός Ηγέτης»,

τόμος Β΄, του Χρήστου Θεοχαράτου).

Αναδημοσίευση από Ριζοσπάστη 22/05/2009

Καπετάνιε σεμνά υποκλινόμαστε για να περάσεις εσύ και η γενιά σου

Συνεχίζουμε από κει που τα αφήσατε, μέχρι τη νίκη, μέχρι τα όνειρά σας και τα όνειρά μας να πάρουν εκδίκηση...